1 به زندگی دل آزاده را ز تن بردار سبک چو باد صبا شو، ره چمن بردار
2 به گرگ باید اگر داد چون مه کنعان مکن مضایقه و دل ز پیرهن بردار
3 ز جان کهنه محال است تازه گردد دل بکوش و جان نو از باده کهن بردار
4 بهار چون ز لطافت به چشم درناید تمتعی ز گل و سرو و یاسمن بردار
5 چون از نظاره یوسف ترا نصیبی نیست ذخیره نظر از وصل پیرهن بردار
6 تراکه دیدن سیمین بران میسر نیست تمتعی ز تماشای جامه کن بردار
7 دهان و چشم ولب خویش گوش کن چون جام دگر چو شیشه مرا مهر از دهن بردار
8 چو شبنم از رخ گل چشم آب ده صائب چو آفتاب برآید دل از چمن بردار
دیدگاهها **