1 گر شکر در جام ریزم زهر قاتل می‌شود چون صدف گر آب نوشم عقده دل می‌شود

2 چون سکندر می‌خورد آیینهٔ عمرش به سنگ از خضر یک آب خوردن هرکه غافل می‌شود

3 جامه بر تن کعبه را مجنون ما خواهد درید کی ز سنگ کودکان دیوانه عاقل می‌شود؟

4 زیر هر برگ گلی صد نیش خار آماده است با تن آسانی مکن عادت که مشکل می‌شود

5 قطره اشکم اگر از دل چنین چیند غبار تا سر مژگان رسیدن مهره گل می‌شود

6 جان نخواهد برد صائب آفتاب از آه ما وای بر شمعی که با صرصر مقابل می‌شود