چنین که عقل کشیده است زیر از صائب تبریزی غزل 593

1 چنین که عقل کشیده است زیر بند ترا عجب که عشق رهاند ازین کمند ترا

2 مباش بی دل نالان که آتشین رویان ز دست هم بربایند چون سپند ترا

3 عنان به دست فرومایگان مده زنهار که در مصالح خود خرج می کنند ترا

4 جز این که طعمه شهباز شد دلت چون کبک چه گل شکفت ازین خنده بلند ترا؟

5 مخور فریب شکرخند صبح چون طفلان که چرخ زهر دهد در لباس قند ترا

6 ز اهل درد ترا عقل چون کند صائب؟ نکرد تربیت عشق دردمند ترا