زهی ز اندیشه لعل تو پرخون از صائب تبریزی غزل 464

1 زهی ز اندیشه لعل تو پرخون جام فکرت‌ها ز خط عنبرینت پشت بر دیوار، حیرت‌ها

2 دل عارف غبارآلوده کثرت نمی‌گردد نیندازد خلل در وحدت آیینه صورت‌ها

3 محیط از چهره سیلاب گرد راه می‌شوید چه اندیشد کسی با عفو حق از گرد زلت‌ها؟

4 چنین آن حسن عالم‌سوز اگر بی‌پرده خواهد شد برون می‌آورد وحدت‌گزینان را ز خلوت‌ها

5 نگنجد در قبا عاشق، وگرنه از برای ما مهیا کرده‌اند از اطلس افلاک خلعت‌ها

6 درآ در حلقه اهل نظر تا روشنت گردد که در بیماری چشم نکویان است حکمت‌ها

7 ادب بند زبان عرض مطلب می‌شود صائب وگرنه خامه ما در گره دارد شکایت‌ها