کنون که از کمر کوه موج از صائب تبریزی غزل 1831

1 کنون که از کمر کوه موج لاله گذشت بیار کشتی می، نوبت پیاله گذشت

2 ز شیشه خانه دل، چهره عرقناکش چنان گذشت که بر لاله زار ژاله گذشت

3 چنان ز حسن تو شد کار تنگ بر خوبان که دور خوبی مه در حصار هاله گذشت

4 درین محیط پر از خون، بهار عمر، مرا به جمع کردن دامن چو داغ لاله گذشت

5 من آن حریف تنک روزیم که چون مه عید تمام دور نشاطم به یک پیاله گذشت

6 می دو ساله دم روح پروری دارد که می توان ز صلاح هزارساله گذشت

7 نشد ز نسخه دل نقطه ای مرا معلوم اگر چه عمر به تصحیح این رساله گذشت

8 ز پیچ و تاب رگ جان خبر رسید به من اگر نسیم بر آن عنبرین کلاله گذشت

9 سیاهی از سر داغش نرفت، پنداری که تیره بختی ما در ضمیر لاله گذشت

10 گداخت از ورق لاله، دیده ام صائب کدام سوخته یارب براین رساله گذشت؟