1 کوتاه ساز رشته آمال خویش را مپسند در شکنجه پر و بال خویش را

2 پرواز من به بال و پر توست، زینهار مشکن مرا که می شکنی بال خویش را

3 دست دعا بود سپر ناوک قضا در کار خیر صرف کن اقبال خویش را

4 دل واپسان به هیچ مقامی نمی رسند بفرست پیشتر ز اجل مال خویش را

5 آن سنگدل که آینه ما به سنگ زد می دید کاش صورت احوال خویش را

6 با دشمنان دوست نما در میان منه صائب اگر ز اهل دلی، حال خویش را