فصل شباب رفت ره خانه پیش از صائب تبریزی غزل 4739

1 فصل شباب رفت ره خانه پیش گیر کنجی نشین و سبحه صد دانه پیش گیر

2 چون جغد در خرابه دنیا گره مشو چون سیل راه بحر ز ویرانه پیش گیر

3 با عشق پیشگان سخن ار لوح ساده کن با اهل عقل ابجد طفلانه پیش گیر

4 نتوان به حق رسید به این پنج روزه عمر تنگ است وقت، راه صنمخانه پیش گیر

5 لنگر مکن به دامن مریم مسیح وار راه فلک به همت مردانه پیش گیر

6 تاهست در پیاله نم از باغ برمیا چون می تمام شد ره میخانه پیش گیر

7 بیرون میا ز خانه به تکلیف هیچ کس در فقر شیوه های ملوکانه پیش گیر

8 نتوان به پای هوش رسیدن به هیچ جا در راه عشق لغزش مستانه پیش گیر

9 مردان رسیده اند ز کوشش به مدعا صائب تو نیز کوشش مردانه پیش گیر