نمک خال بود داغ تمنای ترا از صائب تبریزی غزل 498

1 نمک خال بود داغ تمنای ترا شور لیلی است سیه خانه سودای ترا

2 بر جبین همچو گهر گرد یتیمی دارد دید تا شبنم گل، چهره زیبای ترا

3 خضر از دامن یک عمر ابد دست نداشت کیست از دست دهد زلف دلارای ترا؟

4 طوق هر فاخته ای حلقه ماتم می شد سرو می دید اگر قامت رعنای ترا

5 دو جهان در نظرش دست نگارین گردد هر که در چشم کشد خاک کف پای ترا

6 که گل از شمع تو چیند، که گرفته است به بر پرده شرم چو فانوس سراپای ترا

7 پر مقید به تماشای خود ای ماه مباش آفتابی نکند آینه، سیمای ترا!

8 ما که داریم ز دل، دیدن روی تو دریغ چون به آیینه پسندیم تماشای ترا؟

9 مانده در عقده حیرت نفس موی شکاف بوسه چون راه برد لعل شکرخای ترا؟

10 چشم صائب به کجای تو نظرباز شود؟ شوخی چشم غزال است سراپای ترا