صبا برون نرود از غبار از صائب تبریزی غزل 6344

1 صبا برون نرود از غبار خاطر من فزون ز برگ درخت است بار خاطر من

2 در آسمان بنشیند به خاک، تیر شهاب چنین بلند شود گر غبار خاطر من

3 ز تازه رویی من باغ اگر چه سیراب است ز بار سرو فزون است بار خاطر من

4 عرق به چهره صافت، که چشم بد مرساد! نمونه ای است ز صبر و قرار خاطر من

5 سحاب گرد یتیمی ز روی گوهر شست همان غبار بود پرده دار خاطر من

6 عیار خاطر صافم اگر نمی دانی بگیر از آینه خود عیار خاطر من

7 به تنگدستی و بی حاصلی خوشم صائب چو سرو بی ثمری نیست بار خاطر من