1 به نومیدی گره از کار سالک باز می‌گردد نفس چون سوخت در دل شهپر پرواز می‌گردد

2 چه نقصان در وفای عاشق از پرواز می‌گردد؟ نگه هرجا رود آخر به مژگان بازمی‌گردد

3 اگر صدبار می‌سوزد سپند بی‌قرار ما همان از گرم‌خونی‌ها به آتش بازمی‌گردد

4 به رهبر نیست حاجت بی‌قراران محبت را شرر محو فنا از گرمی پرواز می‌گردد

5 صدف از شوخی این گوهر شهوار مجمر شد کجا مهر خموشی پرده این راز می‌گردد؟

6 اگر شمشیر بارد بر سرش بالا نمی‌بیند به روی هرکه چون منصور این در باز می‌گردد

7 نسیم حسن بی‌پرواست، خودداری نمی‌داند به کنعان می‌رود هردم ز مصر و بازمی‌گردد

8 قیامت گر برانگیزد غبار خط ز رخسارش کجا بیدار چشم او ز خواب ناز می‌گردد؟

9 چو طوطی هرکه دارد در نظر آیینه‌رویی را به اندک فرصتی صائب سخن‌پرداز می‌گردد