رسید صبر به فریاد بینوایی از صائب تبریزی غزل 664

1 رسید صبر به فریاد بینوایی ما کلید روزی ما شد شکسته پایی ما

2 عجب که دیده ما سیر گردد از نعمت که ساختند نگون، کاسه گدایی ما

3 سبک چو ابر بهاران ز لاله زار، گذشت ز خارزار ملامت برهنه پایی ما

4 ز لطف بیشتر از قهر دلشکسته شویم ز سنگ سخت تر افتاده مومیایی ما

5 به نور عاریه محتاج نیستیم چو ماه که هست از نفس خویش روشنایی ما

6 نمی رسد به هدف گر به آسمان رفته است نکرده ترک هوا، ناوک هوایی ما

7 ز بس چو غنچه پیکان گرفته دل گشتیم نسیم دست کشید از گرهگشایی ما