حریم میکده پر جوش از خروش از صائب تبریزی غزل 1728

1 حریم میکده پر جوش از خروش من است شراب تلخ گوارا ز نوش نوش من است

2 شراب من چه عجب خشت اگر ز خم برداشت که سقف میکده ها را خطر ز جوش من است

3 مشو ز بلبل آتش نوای من غافل که جوش خون گل و لاله از خروش من است

4 به خون چو لاله کشد صد هزار پرده گوش ترانه ای که نهان در لب خموش من است

5 به آه سرد بود زندگی مرا چون صبح اگر به خواب روم این علم به دوش من است

6 ازان گلی که ازین باغ بیخبر چیدم هنوز نوحه مرغ چمن به گوش من است

7 ز گوشه گیری خال لب تو معلوم است که آن بلای سیه در کمین هوش من است

8 هزار ناله بی پرده در جگر دارم ترحم است بر آن کس که پرده پوش من است

9 اگر چه هست گران، ظرفهای پر صائب سبو ز می چو تهی شد گران به دوش من است