مرگ را آماده شو هرگاه از صائب تبریزی غزل 2778

1 مرگ را آماده شو هرگاه گردد مو سفید زندگی بر طاق نسیان نه چو شد ابرو سفید

2 پرده پوشی چون شب تاریک، کار صبح نیست دست بردار از سیه کاری چو گردد مو سفید

3 صبر کن بر تیره روزی کز فروغ عاریت قد ماه نو دو تا می گردد و ابرو سفید

4 عنبرین مویی کز او گردیده روز من سیاه می نماید پیش چشمش دیده آهو سفید

5 هر که از روشندلی از تیره بختی رو نتافت از ته ابر سیه چون مه برآید رو سفید

6 از دورویان جهان امید یکرنگی مدار نامه را یک رو سیه می باشد و یک رو سفید

7 نیست آسان زر دست افشار کردن سنگ را کرد روی کوهکن را قوت بازو سفید

8 چون نسازد سرخ رویش را به خون عشق غیور؟ کرد راه قصر شیرین کوهکن از جو سفید

9 نیست صائب اهل دل را شکوه از بخت سیاه می کند خاکستر این آیینه ها را رو سفید