نصیب خلق زیاد از نعم نمی از صائب تبریزی غزل 3703

1 نصیب خلق زیاد از نعم نمی گردد ز بحر، آب گهر بیش و کم نمی گردد

2 ز عشق پیروی راه و رسم عقل مجوی که خضر تابع نقش قدم نمی گردد

3 ز شور حشر چه پرواست راست کیشان را؟ مصاف مانع رقص علم نمی گردد

4 زمین ز کاسه دریوزه، گر شود غربال فروغ گوهر خورشید کم نمی گردد

5 به نوبهار جوانی اطاعت حق کن که چوب، خشک چو گردید خم نمی گردد

6 بر آن سفال حلال است ذوق تشنه لبی که از محیط پذیرای نم نمی گردد

7 درین جهان ننشیند درست، نقش کسی که همچو سکه به گرد درم نمی گردد

8 ز تخم سوخته این شیوه ام خوش آمده است که سبز از نم ابر کرم نمی گردد

9 نبسته از سر هر موی خویش زناری پرستش تو قبول صنم نمی گردد

10 ازان عزیز بود خشت خم که همچو سبو به دست و دوش برای شکم نمی گردد

11 بود همیشه رخ سایلش غبارآلود کسی که آب ز شرم کرم نمی گردد

12 غمی است بر دل آزادم از جهان صائب که همچو بار دل سرو کم نمی گردد