مردمی در طینت اهل جهان از صائب تبریزی غزل 1154

1 مردمی در طینت اهل جهان کم مانده است صورت بی معنیی بر جا ز آدم مانده است

2 نام شاهان از اثر در دور می باشد مدام شاهد این گفتگو جامی است کز جم مانده است

3 بی سخن بر دامن پاکش گواهی می دهد نسخه ای کز روی شرم آلود مریم مانده است

4 خرد مشمر جرم را کز خوردن گندم به خلد سینه چاکی به فرزندان آدم مانده است

5 نام باقی در زوال مال فانی بسته است کز سخاوت بر زبان ها نام حاتم مانده است

6 ای که می پرسی ز صحبتها گریزانی چرا در بساطم وقت ضایع کردنی کم مانده است

7 عام گردیده است بی دردی میان مردمان حرفی از درد سخن صائب به عالم مانده است