1 رخسار او ز می چو عرقناک می شود هر سینه ای که هست ز دل پاک می شود

2 افزود آب ورنگ لبش از غبار خط آن خون کجا نهفته به این خاک می شود

3 زان سان که موم می شود از شعله نور پاک دل چون گداخت شعله ادراک می شود

4 از زهد خشک سرکشی نفس شد زیاد آتش بلند از خس وخاشاک می شود

5 آدم ز خلق خوش به مقام ملک رسد خونی که مشک ناب شود پاک می شود

6 بر هر که تیغ می کشد آن آفتاب روی صائب چو صبح سینه من چاک می شود