صدف بحر بقا سینه درویشان از صائب تبریزی غزل 1495

1 صدف بحر بقا سینه درویشان است گوهر آن، دل بی کینه درویشان است

2 هر چه دارد فلک از بهر فقیران دارد ماه نو صیقل آیینه درویشان است

3 مشت خونی که دل نافه ازو پر خون است در ته خرقه پشمینه درویشان است

4 چهره نعمت الوان شهان چون لاله داغ نان جو و کشکینه درویشان است

5 نیست در هفته ارباب توقع تعطیل صبح شنبه شب آدینه درویشان است

6 می شود دل ز قبول نظر خلق سیاه دست رد صیقل آیینه درویشان است

7 دل آسوده ز گنجینه شاهان مطلب این گهر در صدف سینه درویشان است

8 نیست امروز هواخواه فقیران صائب مخلص و بنده دیرینه درویشان است