همت مردانه ما از می حمرا از صائب تبریزی غزل 1348

1 همت مردانه ما از می حمرا گذشت کشتی ما با دهان خشک ازین دریا گذشت

2 تنگنای جسم بر ما زندگی را تلخ داشت در فشار قبر، ایام حیات ما گذشت

3 در کهنسالی جوان شد هر که ترک می نکرد در جوانی پیر شد هر کس که از صهبا گذشت

4 گر نمی شد خارخار عشق دامنگیر ما می توانستیم آسان از سر دنیا گذشت

5 تا گسست از رشته مریم ز چشم دوربین ز اطلس گردون مجرد سوزن عیسی گذشت

6 قالب فرسودگان، فانوس شمع طور شد تا به خاک کشتگان آن آتشین سیما گذشت

7 بس که دامنگیر افتاده است خاک کوی عشق سیل بی زنهار نتواند ازین صحرا گذشت

8 در هلاک کوهکن شمشیر زهرآلود شد از دهان تیشه هر زخمی که بر خارا گذشت

9 روزی دل گشت از زلف دراز او مرا آنچه بر بیمار از طول شب یلدا گذشت

10 ترک دستار تعین کام بخش عالمی است محفلی را کرد رنگین تا ز سر مینا گذشت

11 گر چه پایش تا به زانو در گل است از بار دل سرو نتواند ز سیر عالم بالا گذشت

12 در زمان موجه اشک فلک پیمای من ابر صائب از سر دریوزه دریا گذشت