آب حیات ما ز شراب شبانه از صائب تبریزی غزل 1993

1 آب حیات ما ز شراب شبانه است عیش مدام، زندگی جاودانه است

2 عاشق کجا به فکر سرانجام خانه است؟ پروانه را همین بال و پر آشیانه است

3 بر گوهرست دیده غواص از صدف ما را غرض ز دیر و حرم آن یگانه است

4 چون کاروان ریگ روان عمر خاکیان هر چند ایستاده نماید روانه است

5 سد سکندرش سپر کاغذین بود بیچاره ای که تیر فضا را نشانه است

6 این کوره ای که چرخ ستمکار تافته است بر سنگ جای رحم درین شیشه خانه است

7 عشاق را لب از طمع بوسه بسته است از بس دهان تنگ تو شیرین بهانه است

8 روشنگر وجود بود گرمی طلب چون خار و خس رسید به آتش زبانه است

9 صائب ز هر سخن که به آن تر زبان شوند جز گفتگوی عشق سراسر فسانه است