بی برگی ما برگ نشاط است از صائب تبریزی غزل 818

1 بی برگی ما برگ نشاط است چمن را شیرازه گلزار بود خار و خس ما

2 از خامی ما عشق به زنهار درآمد خون شد دل باغ از ثمر دیررس ما

3 صائب نفس سوختگان حوصله سوزست زندان خموشی چه کند با نفس ما؟

4 در غنچه دل زنگ برآرد نفس ما رسوایی گلبانگ ندارد جرس ما

5 همطالع بیدیم درین باغ که باشد سر پیش فکندن ثمر پیشرس ما

6 در عالم حیرانی ما جوش بهارست در ظاهر اگر خشک نماید قفس ما

7 ما چشم ندوزیم به عیب از هنر خلق هرگز ننشیند به جراحت مگس ما

8 چون سینه خورشید نفس پخته برآریم چون صبح ندارد رگ خامی نفس ما

9 بیدار شد از ناله بلبل گل تصویر در خواب بهارست همان، دادرس ما

10 از باد خزان سرد نگردد دل گرمش هر غنچه که خندید به روی قفس ما