1 سبک ز سینه ما ای غبار غم برخیز ز همنشینی ما می کشی الم برخیز

2 سر قلم بشکن، مهر کن دهان دوات به این سیاه دلان کم نشین و کم برخیز

3 گذشتن از سر گنج گهر سخاوت نیست کریمی از سر آوازه کرم برخیز

4 کلید گلشن فردوس دست احسان است بهشت می طلبی از سر درم برخیز

5 بدار عزت موی سفید پیران را ز جای خویش به تعظیم صبحدم برخیز

6 درین دو وقت، اجابت گشاده پیشانی است دل شب از نتوانی سپیده دم برخیز

7 گرفت دامن گل شبنم از سحر خیزی زگرد خواب بشو دست و رو، توهم برخیز

8 امید فتح و ظفر هست تا علم برجاست فروغ صبح نخوابانده تا علم برخیز

9 درین جهان نبود فرصت کمربستن زخاک تیره کمر بسته چون قلم برخیز

10 به فکر دوست به بالین گذار سر صائب چو آفتاب ز آغوش صبحدم برخیز