1 یا حلقه ارادت ساغر به گوش کن یا عاقلانه ترک در می فروش کن

2 چون می درین دو هفته که محبوس این خمی سرجوش زندگانی خود صرف جوش کن

3 بسیار نازک است سخن های عاشقان بگذار گوش را و سرانجام هوش کن

4 چون صبح در پیاله زرین آفتاب خونابه ای که می دهد ایام نوش کن

5 از بی قراری تو جهان است پر خروش این بحر را به لنگر تمکین خموش کن

6 زان پیشتر که خرج کند گفتگو ترا پهلو تهی ز صحبت این خودفروش کن

7 از روی تلخ توست چنین مرگ ناگوار این زهر را به جبهه واکرده نوش کن

8 وصل گل از ترانه شب عندلیب یافت زنهار در کمینگه شبها خروش کن

9 از نافه می توان به غزال ختن رسید جان را فدای مردم پشمینه پوش کن

10 ساقی صبوح کرده ز میخان می رسد صائب وداع صبر و دل و عقل و هوش کن