از سیر چمن کی دل افگار گشاید از صائب تبریزی غزل 4443

1 از سیر چمن کی دل افگار گشاید این عقده مگر از رخ دلدار گشاید

2 جایی که بود چشم سخنگو طرف حرف از بهر چه عاشق لب اظهار گشاید

3 با ناز خریدار همان به که بسازد حسنی که دکان بر سر بازار گشاید

4 از حسن به تدریج توان کامروا شد گلبن چه خیال است به یکبار گشاید

5 از چرخ مجویید گشایش که محال است کز نقطه گره گردش پرگار گشاید

6 نگشود به رویم دری از آه مگر اشک برمن دری از رخنه دیوار گشاید

7 زینسان که گشایش ز جهان دست کشیده است مشکل گره آبله از خار گشاید

8 گردد صدف گوهر شهوار کنارش دستی به دعا هر که شب تار گشاید

9 تیغ دو دم خویش کند زخم نمایان لب هر که نفهمیده به گفتار گشاید

10 چون نیست سخن سنج درین دایره صائب طوطی به سخن بهر چه منقار گشاید