روزگاری در رگ جان پیچ و تاب افکنده‌ایم از صائب تبریزی غزل 5456

1 روزگاری در رگ جان پیچ و تاب افکنده‌ایم تا ز روی شاهد معنی نقاب افکنده‌ایم

2 هم‌خیالان را به همت دستگیری می‌کنیم نیست از غفلت اگر خود را به خواب افکنده‌ایم

3 همره کاهل گرانی می‌برد از پای سعی سیل را در ره مکرر از شتاب افکنده‌ایم

4 ما ز روشن گوهری از پله افتادگی سر چو شبنم در کنار آفتاب افکنده‌ایم

5 از لب میگون او قانع به می گردیده‌ایم مهر گل از دوربینی بر گلاب افکنده‌ایم

6 هیچ کس در خاکساری نیست چون ما خوش‌عنان چشم پیش پای مردم چون رکاب افکنده‌ایم

7 بهر دیدارت نظر را شست‌و‌شویی می‌دهیم بی‌تو گر چشمی به روی آفتاب افکنده‌ایم

8 عارفان دل ساده می‌سازند از نقش و نگار ما نظر از دل‌سیاهی بر کتاب افکنده‌ایم