بر ز نخدان تو هرکس که نگاه از صائب تبریزی غزل 3390

1 بر ز نخدان تو هرکس که نگاه اندازد گر بود خضر، دل خویش به چاه اندازد

2 گرد بر دامن دریای کرم ننشیند ابر اگر سایه رحمت به گیاه اندازد

3 عقده مشکل ما را به نسیمی دریاب تا به کی آه به اشک، اشک به آه اندازد؟

4 در گذر از سر نظاره آن قد بلند کاین تماشا ز سر چرخ کلاه اندازد

5 دور باش مژه از هر دو طرف استاده است زهره کیست بر آن چشم نگاه اندازد؟

6 شکوه در دل گره و جرأت گفتارم نیست مگر این سلسله را اشک به راه اندازد

7 صائب از درد تغافل دل اگر خون گردد به ازان است کسی رو به نگاه اندازد