بر دل تازه خیالان مخور از زخم زبان از صائب تبریزی غزل 4661

1 بر دل تازه خیالان مخور از زخم زبان از ره نوسفران خار به مژگان بردار

2 چشمه خون ز دل سنگ گشودن سهل است نامه درد مرا مهر ز عنوان بردار

3 شاهی و عمر ابد هر دو به یک کس ندهند ای سکندر طمع از چشمه حیوان بردار

4 از شکرخنده ات ای صبح، حلاوت رفته است نسخه ای تازه ازان چاک گریبان بردار

5 از صدف تا کف خود بحر گشوده است ،ای ابر تخم اشگی بفشان، گوهر غلطان بردار

6 حسن اهلیت و صورت نشود باهم جمع نظر از صورت بی معنی خوبان بردار

7 صائب از سورمه توفیق نظر روشن کن بعد ازان کام دل از سیر صفاهان بردار

8 نسخه کفر از آن زلف پریشان بردار چون به این حلقه درآیی دل از ایمان بردار

9 از جگرسوختگان خشک گذشتن ستم است توشه آبله ای بهر مغیلان بردار

10 سوزن لنگر عزم سفر عیسی شد خس و خاشاک تمنا زره جان بردار