طومار عمر طی شد و غافل از صائب تبریزی غزل 5834

1 طومار عمر طی شد و غافل نشسته ایم در راه آرمیده چو منزل نشسته ایم

2 بالین ز تیغ کرده و آسوده خفته ایم بر موج تکیه کرده و غافل نشسته ایم

3 موج وحباب تاج و کمر از محیط یافت ما همچنان به دامن ساحل نشسته ایم

4 مشکل روان شود به دوصد نیش خون ما از بس میان مردم کاهل نشسته ایم

5 حیرت نگر که بر دم شمشیر آبدار در انتظار جلوه قاتل نشسته ایم

6 از دیر و کعبه دیده امیدوار خویش پوشیده، روز و شب به در دل نشسته ایم

7 غفلت به ما چه ظلم ازین بیشتر کند؟ در دور چشم مست تو عاقل نشسته ایم

8 نومید از کشاکش بحر کرم نه ایم صائب اگر چه تا مژه در گل نشسته ایم