عمری است حلقه در میخانه از صائب تبریزی غزل 778

1 عمری است حلقه در میخانه ایم ما در حلقه تصرف پیمانه ایم ما

2 مقصود ما ز خوردن می نیست بی غمی از تشنگان گریه مستانه ایم ما

3 در چشم ناقصان جهان گر چه نارسیم چون باده، جوش سینه میخانه ایم ما

4 عشاق را به تیغ زبان گرم می کنیم چون شمع، تازیانه پروانه ایم ما

5 گر از ستاره سوختگان عمارتیم چون جغد، خال گوشه ویرانه ایم ما

6 عمری است رفته ایم ازین خاکدان برون بی درد را خیال که در خانه ایم ما

7 چون خواب اگر چه رخت اقامت فکنده ایم تا چشم می زنی به هم، افسانه ایم ما

8 از نورسیدگان خرابات نیستیم چون خشت، پا شکسته میخانه ایم ما

9 جز جستجوی رزق نداریم هیچ کار چون آسیا به گرد، پی دانه ایم ما

10 در مشورت اگر چه گشاد جهان ز ماست سرگشته تر ز سبحه صد دانه ایم ما

11 از ما زبان خامه تکلیف کوته است این شکر چون کنیم که دیوانه ایم ما؟

12 مهربتان در آب و گل ما سرشته اند صائب خمیر مایه بتخانه ایم ما