1 ای فتنه سایه پرور سرو روان تو مه در کمند کاکل عنبرفشان تو

2 از خاک چون تو شاخ گلی برنخاسته است بر سرو، کج نگاه کند باغبان تو

3 خون خورده شرم تا چمنت را رسانده است رنگ حجاب می چکد از ارغوان تو

4 صد ترکش از خدنگ ملامت برد به خاک خورشید اگر بلند شود در زمان تو

5 مردم در آرزوی شبیخون بوسه ای یارب به خواب مرگ رود پاسبان تو!

6 خورشید عمر من به لب بام بوسه زد تا کی به حرف مهر نگردد زبان تو؟

7 شرمت به پاسبان خط آزادگی دهد در پای سرو خواب کند باغبان تو

8 ننموده خویش را و دل از من ربوده است بسیار نازک است ادای میان تو

9 حاجت به خاک کردن دام فریب نیست صائب برون نمی رود از گلستان تو