نوبهار است در آن کوش که از حافظ شیرازی غزل 456

1 نوبهار است در آن کوش که خوشدل باشی که بسی گل بدمد باز و تو در گل باشی

2 من نگویم که کنون با که نشین و چه بنوش که تو خود دانی اگر زیرک و عاقل باشی

3 چنگ در پرده همین می‌دهدت پند ولی وعظت آن گاه کند سود که قابل باشی

4 در چمن هر ورقی دفتر حالی دگر است حیف باشد که ز کار همه غافل باشی

5 نقد عمرت ببرد غصه دنیا به گزاف گر شب و روز در این قصه مشکل باشی

6 گر چه راهیست پر از بیم ز ما تا بر دوست رفتن آسان بود ار واقف منزل باشی

7 حافظا گر مدد از بخت بلندت باشد صید آن شاهد مطبوع شمایل باشی