1 می نماید پایکوبان دار را منصور ما تاک را آتش عنان سازد می پر زور را

2 هر سبکدستی نیارد نغمه از ما واکشید ناخن شیرست مضراب رگ طنبور ما

1 گریه مستانه می سازم شراب تلخ را می کنم چون ابر مروارید آب تلخ را

2 زاهدان طفل مشرب، امت شیرینی اند می کنم در کار مستان این شراب تلخ را

1 نیست ممکن رام کردن چشم جادوی ترا سایه می بوسد زمین از دور، آهوی ترا

2 نیستم شایسته گر نظاره روی ترا سجده ای از دور دارم طاق ابروی ترا

1 نیست در دیده ما منزلتی دنیا را ما نبینیم کسی را که نبیند ما را

2 زنده و مرده به وادید ز هم ممتازند مرده دانیم کسی را که نبیند ما را

1 ز کویت رفتم و الماس طاقت بر جگر بستم تو با اغیار خوش بنشین که من بار سفر بستم

2 همان بهتر که روگردان شوم از خیل مژگانش به غیر از خون دل خوردن چه طرف از نیشتر بستم

1 کرد بی تابی فزون زنگ دل غم دیده را پایکوبی آب شد این سبزه خوابیده را

2 می شود ظاهر عیار فقر بعد از سلطنت توتیای چشم باشد خاک، طوفان دیده را