1 بی دادرس آن کس که فغان چون جرسش هست خاموش نگردد ز فغان تا نفسش هست

2 چون رشته محال است کند راست نفس را آن دانه گوهر که گره پیش و پسش هست

3 آن کس که کسش نیست، کس اوست خداوند بیکس بود آن کس که درین خانه کسش هست

4 غافل نشود یک نفس از بال رساندن هر مرغ که امید نجات از قفسش هست

5 در گردن خورشید کند دست حمایل چون صبح هر آن کس که اثر در نفسش هست

6 تا هیچ نگردی، نتوانی همه گردید کز بحر حباب است جدا تا نفسش هست

7 صائب چه خیال است کند خواب فراغت چون نفس کسی را که سگی در مرسش هست