1 نه بی‌دردی است گر اشکم به چشم تر نمی‌آید مرا از سیرچشمی در نظر گوهر نمی‌آید

2 به چشم پاک کرد آیینه تسخیر آن پری‌رو را چنین فتح نمایانی ز اسکندر نمی‌آید

3 نماند از سردمهری‌های دوران در جگر آهم درختی را که سرما سوخت دودش برنمی‌آید

4 چنین کز عالم آب آمد آن سرو روان بیرون نهال طوبی از سرچشمه کوثر نمی‌آید

5 اگر اهل دلی بر تیره‌بختی صبر کن صائب که داغ کعبه از زیر سیاهی بر نمی‌آید