چشمی کز انتظار سفیدش از صائب تبریزی غزل 4229

1 چشمی کز انتظار سفیدش نمی کنند آیینه دار صبح امیدش نمی کنند

2 خونهای مرده قابل تلقین فیض نیست رحم است بر کسی که شهیدش نمی کنند

3 از باز دید حاصل عمرم به باد رفت آسوده آن که دیدن عیدش نمی کنند

4 باشد گران چو زنگ بر آیینه خاطران هر طوطیی که گفت وشنیدش نمی کنند

5 از دور باش وحشت مجنون هنوز خلق آرام زیر سایه بیدش نمی کنند

6 هر کس نکرد نامه خود را چو شب سیاه از صبح عفو نامه سفیدش نمی کنند

7 در حشر چشم بسته سر از خاک برکند اینجا کسی که صاحب دیدش نمی کنند

8 قفلی که بر گشایش غیبی است چشم او منت پذیر هیچ کلیدش نمی کنند

9 دارند التفات به هر کس شکرلبان بی زهر در پیاله نبیدش نمی کنند

10 صائب سیاه خانه صحرای محشرست از گریه هر دلی که سفیدش نمی کنند