صحبت عشق و خرد ساز نگردد از صائب تبریزی غزل 4778

1 صحبت عشق و خرد ساز نگردد هرگز بلبل و جغد هم آواز نگردد هرگز

2 من میخواره و همراهی زاهد، هیهات صحبت سنگ و سبو، ساز نگردد هرگز

3 با سیه دل چه کند صحبت روشن گهران ؟ زنگ از آیینه سخنساز نگردد هرگز

4 از خود آرا طمع سیرت شایسته خطاست که برون ساز، درون ساز نگردد هرگز

5 تا کسی گل نزند روزن بینایی را بر رخش رخنه دل باز نگردد هرگز

6 عجز را مهر به لب زن چو بلا نازل شد به کمان تیر قضا باز نگردد هرگز

7 کبک اگر خنده بیجا نکند من ضامن که گرفتار به شهباز نگردد هرگز

8 تا تو صائب ز خس و خار نیفشانی دست شعله آه سرافراز نگردد هرگز