ناز بیماری ازان چشم گرانخواب از صائب تبریزی غزل 1639

1 ناز بیماری ازان چشم گرانخواب گرفت جوهر تیغ ازان موی میان تاب گرفت

2 طاق ابروی تو شد زرد ز دود دل من آتش از سینه قندیل به محراب گرفت

3 می کند شیشه می جلوه فانوس امشب آتش از لعل که یارب به می ناب گرفت؟

4 خنده صبح قیامت نکند بیدارش هر که را حیرت روی تو رگ خواب گرفت

5 نیست در خانه خرابی کسی از ما در پیش گرد ویرانی ما راه به سیلاب گرفت

6 ره به اسرار نهان از دل روشن بردیم دزد خود را دل ما در شب مهتاب گرفت

7 کعبه و بتکده را سنگ نشان می گیرد هر که را شوق عنان دل بیتاب گرفت

8 شد ولی نعمت ارباب تجرد صائب هر که در راه طلب ترک خور و خواب گرفت