غمگسار دل سودازده من از صائب تبریزی غزل 1437

1 غمگسار دل سودازده من شبهاست همزبانی که مرا هست همین یاربهاست

2 در سیه خانه لیلی نبو مجنون را با خیال تو حضوری که مرا در شبهاست

3 آرزو در دل من حلقه بیرون درست سینه ساده من سد ره مطلبهاست

4 نیست ممکن به عزیزی نرسند آخر کار یوسفی چند که محبوس درین قالبهاست

5 بهر دیوانه من نعل در آتش دارد هر کجا کودک شوخی که درین مکتبهاست

6 چه خیال است که نشکسته درآید به کنار؟ دل که طوفان زده موجه این غبغبهاست

7 گرمی حرص به جز مرگ ندارد درمان عرق سرد سرانجام علاج تبهاست

8 کار دنیای تو گر در گره افتد خوش باش چه به جز زهر فنا در گره عقربهاست؟

9 می کشد غیرت هفتاد و دو ملت صائب هر که چون پیر خرابات ز خوش مشربهاست