1 ناله من می زند ناخن به دل ناهید را گریه من تازه رو دارد گل خورشید را

2 خط آزادی است از اهل طمع، بی حاصلی عقده پیوند در دل نیست سرو و بید را

3 نام شاهان از اثر در دور می باشد مدام جام می دارد بلند، آوازه جمشید را

4 کوکب اقبال و دولت شوخ چشم افتاده است مشرق دیگر بود هر صبحدم خورشید را

5 دوربینی کز مآل شادمانی آگه است تیغ زهرآلود می داند هلال عید را