1 زدین ناقصم از سبحه استغفار برخیزد زننگ کفر من مو بر تن زنار برخیزد

2 بگیر از آتش سوزنده تعلیم سبکروحی که با آن سرکشی در پیش پای خار برخیزد

3 به خود چون مار می پیچم زرشک زلف، کی باشد که این ابر سیه زان دامن گلزار برخیزد؟

4 اگر وصف سرزلف تو در طومار بنویسم چو شمع کشته دودم از سر طومار برخیزد

5 چنین کافتادم از طاق دل نشو و نما، مشکل که مو از پیکرم چون کاه از دیوار برخیزد

6 عبث صیقل عرق می ریزد از بهر جلای من عجب دارم که از آیینه ام زنگار برخیزد

7 پی طرف کلاهش لاله دارد نعل در آتش زخواب ناز گل از شوق آن دستار برخیزد

8 زطرز تازه صائب داغ داری نکته سنجان را عجب دارم کز آمل چون تو خوش گفتار برخیزد