مست ناز من ز ساغر تا لبی از صائب تبریزی غزل 2549

1 مست ناز من ز ساغر تا لبی تر می‌کند از لب میگون دو چندان می به ساغر می‌کند

2 بلبل از افغان رنگین سرخ دارد روی باغ بوستان‌پیرا دهان غنچه پر زر می‌کند

3 صبح پیری کرد خواب غفلت ما را گران بادبان بر کشتی ما کار لنگر می‌کند

4 آب روشن می‌کند ظاهر ضمیر خاک را نغمه در دل هرچه می‌باشد مصور می‌کند

5 روی گردان زاهد از دنیا برای شهرت است سکه از بهر روایی پشت بر زر می‌کند

6 از تلاش پایه رفعت شود دین پایمال پشت بر محراب واعظ بهر منبر می‌کند

7 بس که افتاده است گیرا حرف شوق‌آمیز من نامه من کار شاهین با کبوتر می‌کند

8 خواب مرگش را نسازد بستر بیگانه تلخ در حیات آن دوربین کز خاک بستر می‌کند

9 درگذر از کشتن صائب که صید ناتوان تیغ را دندانه از پهلوی لاغر می‌کند