سینه ام از داغ رنگارنگ از صائب تبریزی غزل 1044

1 سینه ام از داغ رنگارنگ صحرای گل است پای من از زخم خار خونچکان پای گل است

2 برنمی آرد مرا جوش بهاران از قفس بی دماغان محبت را چه پروای گل است؟

3 عشق می چیند ز دلسوزی بلای حسن را در دل بلبل خلد خاری که در پای گل است

4 رتبه حسن از غرور عشق ظاهر می شود باغبان نازی اگر دارد ز بالای گل است

5 مستی من نیست موقوف شراب لاله رنگ غنچه منقار من لبریز صهبای گل است

6 شرم می دارد نگاه از خیره چشمان حسن را چون نباشد باغبان در باغ، یغمای گل است

7 سردمهری را اثر در سینه های گرم نیست عندلیب مست ما فارغ ز سرمای گل است

8 از سخن سنجان شود صائب بلند آوازه حسن شعله آواز بلبل محفل آرای گل است