1 نقش و نگار دشمن دلهای ساده است جوهر به چشم آینه موی زیاده است

2 گر دل شود گشاده ز گلزار خلق را باغ و بهار ما دل و دست گشاده است

3 می گردد از غبار یتیمی عزیزتر چون گوهر آن که از صدف پاک زاده است

4 داده است هر که تن به لگدکوب حادثات چون راه سر به دامن منزل نهاده است

5 آن خال نیست زیر لب روح بخش او کز داغ آب خضر سیاهی فتاده است

6 جز تیغ برق سیر گران لنگر تو نیست آبی که تند می رود و ایستاده است

7 صائب مدام جان نگونش پر از می است هر کس که چون حباب هوادار باده است