خال از دمیدن خط بی انتظارم گردد از صائب تبریزی غزل 4454

1 خال از دمیدن خط بی انتظارم گردد چون مور پر برآردعمرش تمام گردد

2 از چشم او جهانی دارند مردمی چشم آن آهوی رمیده تا با که رام گردد

3 از حیرت جمالش راه سخن ندارم چون عاملی که باقیش مالاکلام گردد

4 دارد کمال هر چیز عین الکمال باخود خود بوته گدازست چون مه تمام گردد

5 رویش سیاه سازند نام آوران عالم همواره هر عقیقی کز بهرنام گردد

6 در کشور قناعت شام است صبح امید صبح حریص تاریک از فکر شام گردد

7 چون گردهر که گردید باخاک ره برابر از جنبش نسیمی عالی مقام گردد

8 در پرده خموشی است آسایش زبانها خون است رزق شمشیر چون بی نیام گردد

9 صائب شود سر آمد در سر نوشت خوانی روشن سواد هر کس از خط جام گردد