1 مدان از بی نیازی طبع من گر سرکش افتاده که از بی روغنی ها در چراغم آتش افتاده

2 نهان در پرده تزویر دارد درد ناکامی به ظاهر می نماید رام، اما سرکش افتاده

3 نگه دارم به قد خم چسان عمر سبکرو را؟ سروکار خدنگم با کمان پرکش افتاده

4 مرو از ره به حسن باده لعلی که این گلگون به ظاهر می نماید رام، اما سرکش افتاده

5 به مظلومان سرایت می کند فعل بد ظالم که از بیداد شیران در نیستان آتش افتاده

6 مرا در بی قراری چون فلک معذور می دارد نگاه هرکه بر رخساره آن مهوش افتاده

7 نیفتاده است بر خاک گلستان سایه اش صائب ز بس نخل بلند قامت او سرکش افتاده