می به جرأت در قدح در پای از صائب تبریزی غزل 2513

1 می به جرأت در قدح در پای خم مینا کند دخل دریا ابر را در خرج بی پروا کند

2 از حجاب حسن شرم آلوده لیلی هنوز بید مجنون را میسر نیست سر بالا کند

3 می کند همواری من خصم را شیرین زبان زنگ را آیینه ام چون طوطیان گویا کند

4 رهنورد شوق را منزل شود سنگ فسان موج هیهات است در ساحل میان راوا کند

5 نفس سرکش گردد از اقبال دنیای خسیس مشت خاری آتش افسرده را رعنا کند

6 سر گرانی لازم حسن است در هر صورتی نقش شیرین تا چه خونها در دل خارا کند

7 آن که مصرف می کند پیدا برای سیم و زر کاش نقد وقت را هم مصرفی پیدا کند

8 گر نپردازد به حال سینه درد و داغ عشق کیست صائب این زمین مرده را احیا کند؟