رزق وسیع در قدم میهمان از صائب تبریزی غزل 1945

1 رزق وسیع در قدم میهمان توست هر کس که میهمان تو شد میزبان توست

2 نعمت شود زیاده به قدر زبان شکر نخلی است این که ریشه آن در دهان توست

3 گر سایه ای به سوخته جانی فکنده ای در آفتابروی جزا سایبان توست

4 آسودگی نتیجه ترک علایق است پوشیدن نظر ز جهان دیده بان توست

5 در خاک و خون ترا نکشیده است تا زبان در خامشی گریز که دارالامان توست

6 تیر دعای صافدلان نیست نارسا هر نارسایی که بود در کمان توست

7 هر چند از رکاب تو دور افتاده ایم دست ز کاررفته ما در عنان توست

8 غربت نمی کشی ز وطن هر کجا روی از زیر بال خویش اگر آشیان توست

9 صائب ز نغمه تو شکرزار شد جهان گفتار، حق خامه شیرین زبان توست