مشو چو بیخبران غافل از از صائب تبریزی غزل 5256

1 مشو چو بیخبران غافل از نظاره گل که یک دو صبح بود شوخی ستاره گل

2 برآن سیاه گلیم است سیر باغ حلال که همچو سوخته درگیرد از شراره گل

3 گلی که آفت پژمردگی نمی بیند همان گل است که چینند از نظاره گل

4 چه خوشنماست ز معشوق شیوه عاشق کباب کرد مرا جیب پاره پاره گل

5 برد ز هوش نگاهی لطیف طبعان را ز یک پیاله بود مستی گذاره گل

6 دلیل عشق حقیقی است عشقهای مجاز به آفتاب رسد شبنم از نظاره گل

7 فغان که بلبل ما در نیافت از مستی که یک کتاب سخن بود هر اشاره گل

8 نه شبنم است که از گوش گل چکد صائب که شد ز ناله ما آب گوشواره گل