سخن عشق محال است مکرر از صائب تبریزی غزل 3257

1 سخن عشق محال است مکرر گردد بحر در هر نفسی عالم دیگر گردد

2 سخن عشق به تکرار ندارد حاجت کی تهی حوصله بحر ز گوهر گردد؟

3 از جنون حرف مکرر نشنیده است کسی حرف عقل است که نشنیده مکرر گردد

4 نظر پیر مغان گرمتر از خورشیدست چه غم از باده اگر دامن ما تر گردد؟

5 کفر نعمت بود از جنت اگر یاد کند دیدن روی تو آن را که میسر گردد

6 پله حسن به تمکین ز تماشایی شد یوسف از جوش خریدار به لنگر گردد

7 نفس آن روز برآرم به خوشی از ته دل که دل سوخته در بزم تو مجمر گردد

8 به زر قلب ز اخوان نخرد یوسف را از تماشای تو چشمی که توانگر گردد

9 گر به میخانه مرا جاذبه پیر مغان از کرم راهنما نوبت دیگر گردد:

10 دست وقتی کنم از گردن مینا کوتاه که مرا طوق گریبان خط ساغر گردد

11 می پرد دیده امید دو عالم صائب تا که را دولت دیدار میسر گردد