عشق هر چند که در پرده بود از صائب تبریزی غزل 1465

1 عشق هر چند که در پرده بود مشهورست حسن هر چند که بی پرده بود مستورست

2 هر که از چاه زنخدان تو سالم گذرد گر بود صاحب صد دیده روشن، کورست

3 بود از زخم زبان خار بیابان جنون نمک مایده عشق ز چشم شورست

4 جگر دیدن عیب و هنر خویش کراست؟ زشت اگر پشت به آیینه کند معذورست

5 می دهد قطره و سیلاب عوض می گیرد شهرت بحر به همت غلط مشهورست

6 به سخن دعوی حق را نتوان برد از پیش هر که سر در سر این کار کند منصورست

7 سپری زود شود زندگی تن پرور زودتر پاره کند زه چو کمان پرزورست

8 حسن از دیدن آیینه نمی گردد سیر آب سرچشمه آیینه همانا شورست

9 یک کف خاک ز بیداد فلک بی خون نیست گر شکافند جگرگاه زمین یک گورست

10 سیری از شور سخن نیست دل صائب را تشنگی بیش کند آب چو تلخ و شورست