عشق در بند گران است از از صائب تبریزی غزل 6017

1 عشق در بند گران است از وفای خویشتن بید مجنون است خود زنجیر پای خویشتن

2 از سر این خاکدان هر کس که برخیزد چو سرو در صف آزادگان باشد لوای خویشتن

3 داشت حال مهره ششدر دل آزاده ام تا نیفکندم به آتش بوریای خویشتن

4 از درون خانه باشد دشمن من چون حباب می کشم آزار دایم از هوای خویشتن

5 نیستم در زیر بار منت باد مراد کشتی خویشم چو موج و ناخدای خویشتن

6 از زمین کوی او کز برگ گل نازکترست چون توانم خواست عذر نقش پای خویشتن؟

7 از سر اخلاص صائب با رضای حق بساز جنگ دارد بنده بودن با رضای خویشتن